Ψηφίζουμε 8ο Πρόεδρο της Κύπρου

Φτγρ. 23.1.2018 εν τω Προεδρικώ Μεγάρω.

ΟΔΕΥΟΥΜΕ προς τον Φεβρουάριο 2023 για την εκλογή του 8ου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ψήφω λαού στο Προεδρικό Μέγαρο. Το πρώην Κυβερνείο των Εγγλέζων αποικιοκρατών επί του Λόφου των Εχιδνών στους Αγίους Ομολογητές.

Όπου θήτευσαν διαδοχικά οι:

(1) Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ 1960-1977,

(2) Σπύρος Κυπριανού 1977-1988,

(3) Γιώργος Βασιλείου 1988-1993,

(4) Γλαύκος Κληρίδης 1993-2003,

(5) Τάσσος Παπαδόπουλος 2003-2008,

(6) Δημήτρης Χριστόφιας 2008-2013 και

(7) Νίκος Αναστασιάδης 2013-2023.

ΟΥΔΕΙΣ εκ των επτά προηγούμενων ΠτΔ (1960-2022) υπέκυψε ώστε να συρθεί στην κατάντια να υπογράψει με τους Τούρκους Κατακτητές την συνθηκολόγηση της ήττας.

- Ουδείς υπέγραψε νομιμοποίηση του Αττίλα και των «τετελεσμένων» της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης από το ολέθριο 1974 παράνομης κατοχής των βορείων εδαφών της Κύπρου από την Τουρκία. Όποιες πολιτικές κι αν επιχείρησε στο Κυπριακό. Ή, στις οποίες αναγκάσθηκε να συρθεί, κατά τη διάρκεια τής θητείας του.

- Ουδείς έφτασε στην ολέθρια για τον Ελληνισμό υπογραφή «λύσης» διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είτε «λύσης» διζωνικής μετεξέλιξης - υπαγωγής ολόκληρης της Κύπρου στον τουρκικό έλεγχο.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ, στο χοντρό πολυσέλιδο δεφτέρι με τους 62 χρόνων φρικτούς εν πολλοίς λογαριασμούς κερδο-ζημιών, μέγιστο κέρδος παραμένει ένα:

Η Κυπριακή Δημοκρατίας εις χείρας του Ελληνισμού.

- Κέρδος, από το 1974 και εντεύθεν, η αποτροπή, η αποφυγή τής «λύσης» του Κυπριακού.

- «Λύση», η οποία, υπό το βάρος του ισχύοντος έκτοτε ανισοζυγίου δυνάμεων, δεν μπορούσε παρά μόνο να αποτελέσει την ελληνική υποταγή στις τουρκικές απαιτήσεις.

- Προσαρμογής στις τουρκικές προδιαγραφές του περιεχομένου της.

- Πράγμα που εντοπίζεται, κατεξοχήν ανάγλυφο και τοις πάσι ολοφάνερο, σε όλα τα μέχρι σήμερα Σχέδια λύσης. Και στο εκλαμβανόμενο ως «κεκτημένο» των άχρι πρότινος «διακοινοτικών» συνομιλιών.

ΑΚΟΜΗ και οι προθυμότεροι για «έντιμο συμβιβασμό» με τους Τούρκους, εκ των επτά προηγούμενων ΠτΔ, χαρακτηρισθένες και ως «Ενδοτικοί» προς διάκριση έναντι των λεγομένων «Απορριπτικών», δεν βουλήθηκαν εν τέλει, κατά τη διάρκεια της προεδρίας τους, ούτε αφέθηκαν από την «Απορριπτική» πλειοψηφία του λαού (άπαξ μετρηθείσα στο 76% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2004) να ενδώσουν σε τουρκικών προδιαγραφών «λύση».

ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ λοιπόν κέρδος, η

διασωζόμενη Κυπριακή Δημοκρατία.

Ως ένας από τους σημαντικότερους, ζωτικούς και κρίσιμους

Προμαχώνες Αντίστασης τού Ελληνισμού,

απέναντι στην τουρκική επεκτατικότητα και την

εκτραχυνόμενη συν τω χρόνω απροκάλυπτη επιθετικότητα.

ΥΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ του ισχύοντος από το 1974 έως και σήμερα συσχετισμού δυνάμεων, στο πλαίσιο των έκτοτε διεθνών σχέσεων και των εκατέρωθεν διαφορετικών συμφερόντων των ενδιαφερομένων για την περιοχή μεγάλων δυνάμεων και συνασπισμών:

(α) Η ΜΕΝ Κυπριακή Δημοκρατία μαζί με το ελλα-δικό μας κράτος, δεν κατόρθωσαν ακόμη να απαλλάξουν την Κύπρο από την τουρκική κατοχή και να πετύχουν τη δίκαιη λύση του Κυπριακού.

(β) Η ΔΕ ισχυρότερη Τουρκία απέτυχε να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να την καταστήσει «Εκλιπούσα». Απέτυχε να αφαιρέσει από τα χέρια των Ελλήνων το μόνο διεθνώς νόμιμο κυπριακό κράτος, ώστε να επεκτείνει τον έλεγχό της εφ’ ολοκλήρου της νήσου.

ΣΗΜΕΡΑ βρισκόμαστε, προφανώς,

σε πρωτοφανείς διαφοροποιήσεις και

α-να-δια-τά-ξεις του συσχετισμού δυνάμεων.

Εξαιτίας κυρίως του ανελέητου κατακτητικού πολέμου που εκτόξευσε από τον παρελθόντα Φεβρουάριο 2022 η Ρωσία εναντίον της γειτονικής της Ουκρανίας.

Εισβολή η οποία μοιάζει με προανάκρουσμα νέου παγκοσμίου πολέμου.

Με ταυτόχρονη και την αναζωπύρωση των επιμόνως διακηρυσσομένων πανηγυρικά (για τον «νέο Τουρκικό Αιώνα» από το 2023) νεο-οθωμανικών επιδιώξεων της Τουρκίας να καταστεί υπερδύναμη. Ικανή να επιβάλλει τους όρους της στην περιοχή και παγκοσμίως. Υπερβαίνοντας και παραγκωνίζοντας και τη ΝΑΤΟϊκή συμμαχία στην οποία ανήκει.

ΑΓΡΙΕΥΟΥΝ επικίνδυνα και ανατριχιαστικά, πράγματι, οι ραγδαίως ρέουσες καταστάσεις.

Και απαιτούν, από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, αυξημένη στο έπακρον εγρήγορση, αποφασιστικότητα, οξυδέρκεια, επιδεξιότητα και στρατηγική σοφία οι περιστάσεις.

- Όχι μόνο για την ραγδαία ανόρθωση όλων των εσωτερικών και εξωτερικών συντελεστών μίας αποτελεσματικής Αποτρεπτικής Ισχύος ολόκληρου του ελληνικού μετώπου από Έβρο - Αιγαίο - Κύπρο, απέναντι στην αδημονούσα τουρκική βουλιμία.

- Αλλά και για την ανά πάσαν στιγμή ετοιμότητα, τον λεπτομερή προσχεδιασμό και την ακούραστη προπαρασκευή, από αμφότερες τις κυβερνήσεις μαζί, των δυνατοτήτων αξιοποίησης των διαφαινομένων εν εξελίξει πιθανώς ευνοϊκών περιστάσεων, για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών της Κύπρου.

Ο ΟΓΔΟΟΣ Πρόεδρος της Κύπρου που θα εκλεγεί τον ερχόμενο Φεβρουάριο, θα πρέπει, λοιπόν, να είναι εξαιρετικά αυξημένων ικανοτήτων. Υπερβαίνοντας τα Ηττημένα Μυαλά μας της 48ετίας. Για να ανταποκριθεί με επάρκεια και αποτελεσματικότητα στις αυξημένες απαιτήσεις των πρωτοφανών, ήδη τεκταινομένων, νέων περιστάσεων της σημερινής διακυβευόμενης συγκυρίας. Η οποία εμφανίζεται πολύ πιο επικίνδυνη αφ’ ενός, αλλά και με πολύ διαφορετικές προσφερόμενες ευκαιρίες αφ’ ετέρου, για το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού και εδώ και σε όλους τους άλλους προμαχώνες του.

ΑΥΤΕΣ οι περιστάσεις και αυτές οι συγκυρίες, απαιτούν έναν Πρόεδρο της Κύπρου με συνολικό σχέδιο για τον συνολικό Ελληνισμό. Όχι μόνο για την Κύπρο αλλά και για την Ελλάδα και για τη Διασπορά. Για το σύνολο του έθνους. Ικανόν να απαιτήσει από την Αθήνα, να επιτύχει και να συνδιαμορφώσει με την Αθήνα, όχι απλώς ένα νέο «Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου», αλλά:

- Μια Κοινή Συνολική Στρατηγική του Ελληνισμού. Για όλα τα δέοντα στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική αμφοτέρων των κρατικών υποστάσεων και των όπου γης ομογενών.

Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, στον 5ο προ Χριστού αιώνα, διά στόματος Περικλέους στο Β-60 της Ξυγγραφής του, προσδιόρισε τα ελάχιστα απαιτούμενα προσόντα ενός ικανού πολιτικού ηγέτη. Τα αντιγράφουμε για την αειθαλή χρησιμότητά τους, όπως μας τα είχε διδάξει ο αείμνηστος Δάσκαλος Κωστής Κολώτας:

1. «Γνῶναί τε τὰ δέοντα καὶ ἑρμηνεῦσαι ταῦτα» = Να γνωρίζει αυτά που πρέπει να γίνουν και να μπορεί να τα εξηγήσει, ιδιαίτερα δε να πείσει τον λαό γι’ αυτά.

2. «Φιλόπολίς τε καὶ χρημάτων κρείσσων» = Αγαπά την πατρίδα και είναι ανώτερος χρημάτων. Επειδή:

3. «ὅ τε γὰρ γνοὺς καὶ μὴ σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ καὶ εἰ μὴ ἐνεθυμήθη» = Εκείνος που γνωρίζει τι πρέπει να γίνει και δεν μπορεί να τα εξηγήσει και δεν μπορεί να πείσει γι’ αυτά τον λαό, είναι σαν να μην τα γνωρίζει.

4. «ὅ τε ἔχων ἀμφότερα» = Δηλαδή εκείνος που ξέρει τα δέοντα και μπορεί να τα εξηγήσει και να πείσει, «τῇ δὲ πόλει δύσνους, οὐκ ἂν ὁμοίως τι οἰκείως φράζοι» = όμως δεν αγαπά την πατρίδα του, είναι ανώφελες αυτές οι γνώσεις του. Ώστε πρέπει ν’ αγαπά και την πατρίδα του.

5. «Προσόντος δὲ καὶ τοῦδε, χρήμασι δὲ νικωμένου, τὰ ξύμπαντα τούτου ἑνὸς ἂν πωλοῖτο» = Όταν έχει κι αυτή την αγάπη για την πατρίδα, όμως νικιέται απ’ το χρήμα, το δε κέρδος τον παρασύρει, όλες αυτές τις ιδιότητες τις πουλεί για ένα μόνο πράγμα, το χρήμα.

Λάζ.Α.Μαύρος 26 Νοε.2022