Ένας αρχαίος έφηβος Σπαρτιάτης παραπονέθηκε στην μάνα του ότι το ξίφος που του έδωσε ήταν μικρό. Εκείνη τον πρόσταξε «Βήμα Πρόσθες». Το έγραψε ο Πλούταρχος στα «Ηθικά» του: «Πρὸς τὸν υἱὸν λέγοντα μικρὸν ἔχειν τὸ ξίφος εἶπε “καὶ βῆμα πρόσθες”». Το θυμηθήκαμε βλέποντας τον ΠτΔ Ν. Χριστοδουλίδη στην φτγρ. με το ξίφος του Άλεξ Τοφαλίδης 30.7.2024 στους ολυμπιακούς του Παρισιού...
ΠΑΡ’ ΟΤΙ ο ίδιος υπηρετεί καθηκόντως, επί 25 χρόνια, με αδιάκοπη συνέχεια την πολιτική του Μακροχρόνιου Αγώνα, ο νυν 51χρονος ΠτΔ Νίκος Χριστοδουλίδης, δήλωσε αίφνης σε συνέντευξή του στον «Άλφα» την παρελθούσα εβδομάδα (28.7.2024) ότι αποκηρύσσει τον... Μακροχρόνιο!!!
Πράγματι: Υπηρεσιακώς από το 1999 ως διπλωμάτης, κατόπιν 2013 - 2018 ως Διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του ΠτΔ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ακολούθως 2018 - 2022 ως Υπουργός Εξωτερικών και από 1η Μαρτίου 2023 ως εκλελεγμένος, 8ος στη σειρά, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπηρετεί ό,τι επί 47 χρόνια φέρει τ’ όνομα Πολιτική Μακροχρόνιου Αγώνα.
ΠΡΟΣ αποφυγήν παρεξηγήσεων, οφειλόμενη η επισήμανση ότι: Στην εν λόγω συνέντευξή του ο ΠτΔ δεν διευκρίνισε τι περιεχόμενο προσδίδει τώρα ο ίδιος στην έννοια του Μακροχρόνιου. Ίσως κάτι άλλο έχει στο μυαλό του. Μήπως διαφορετικό, πλέον, από τη γενικότερη αντίληψη που επικρατεί από το 1977 για το αληθές νόημα του Μακροχρόνιου; Αντίληψη, την οποία γνωρίζει κιόλας ως πανεπιστημιακός μελετητής του Κυπριακού και συγγραφέας ειδικών περί τούτου βιβλίων:
ΤΟΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟ τον είχε διακηρύξει το βράδι της 20ης Ιουλίου 1977 στην τελευταία - 14 μέρες προ του θανάτου του - δημηγορία του, από τον Προμαχώνα των τειχών της διχοτομημένης Λευκωσίας, στο αντικατοχικό συλλαλητήριο της πλατείας Ελευθερίας, ο Εθνάρχης Μακάριος. Πρώτος, και τω όντι τραγικότερος πάντων, Πρόεδρος της καθημαγμένης Κυπριακής Δημοκρατίας.
- Έκτοτε ο Μακροχρόνιος απετέλεσε τον αναλλοίωτο μέχρι σήμερα κεντρικό πυρήνα της πολιτικής όλων των διαδοχικών Προέδρων της Κύπρου: Μακαρίου, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδη, Τάσσου, Χριστόφια, Αναστασιάδη και Χριστοδουλίδη.
- Εκ των οποίων ΟΥΔΕΙΣ ποτέ, ασκών την προεδρική εξουσία, ενέδωσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να νομιμοποιήσει με την υπογραφή του τις απαιτήσεις των Τούρκων κατακτητών και να τερματίσει την μέχρι τώρα μακροχρόνια, μισού ήδη αιώνα, ΑΡΝΗΣΗ των Ελλήνων της Κύπρου να παραδοθούν στην Τουρτζιάν.
- Αυτή η άρνηση, εν άλλοις λόγοις η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ έναντι των τουρκικών απαιτήσεων, συνιστά το ακριβές συνώνυμο του Μακροχρόνιου. Προς υπενθύμιση λοιπόν:
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ είχε ήδη γευτεί τότε την πικρή γεύση τής κατάρρευσης των ελπίδων για «λύση» οι οποίες είχαν καλλιεργηθεί με την συμφωνία των «Τεσσάρων Κατευθυντηρίων Γραμμών» τής 12ης Φεβρουαρίου 1977 που είχε επιτύχει ο τότε Γ.Γρ. του ΟΗΕ Κουρτ Βάλντχαϊμ μεταξύ Μακαρίου και Ντενκτάς. Είχε ήδη βιώσει ιδίως το πολύ πικρότερο φαρμάκι της αμερικανικής εξαπάτησης ότι θα πίεζαν δήθεν την Τουρκία οι ΗΠΑ, ούτως ώστε με την έναρξη των «διακοινοτικών» συνομιλιών «λύσης» να πεισθεί και το Κογκρέσο να άρει το αμερικανικό εμπράργκο όπλων προς την Τουρκία που είχε επιβληθεί από το 1975 εξ αιτίας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
- ΔΙΕΓΝΩΣΕ ήδη τότε ο Μακάριος και είπε ότι: «Αλλεπάλληλοι κύκλοι συνομιλιών προσέκρουσαν στην τουρκικήν αδιαλαξίαν. Και δεν κατέληξαν σε κανένα θετικόν αποτέλεσμα. Ο χρόνος των συνομιλιών χρησιμοποιείται από τουρκικής πλευράς για την άνετη εδραίωση των τετελεσμένων [της εισβολής] γεγονότων, την συγκάλυψη διχοτομικών σχεδίων και για την εκ μέρους μας αποδοχή των τετελεσμένων γεγονότων»...
- ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕ, ως εκ τούτου, ό,τι ακριβώς αποτελεί έκτοτε την πολιτική και όλων όσοι τον διαδέχθηκαν στο προεδρικό αξίωμα: «Ουδέποτε όμως θα τα αναγνωρίσουμε [τα τετελεσμένα] και θα τα νομιμοποιήσουμε με την υπογραφή μας. Δεν θα ενδώσουμε και δεν θα απεμπολήσουμε τα δίκαια και τα δικαιώματά μας. Και αγώνας, αγώνας Μακροχρόνιος είναι η εθνική ανάγκη και επιταγή για να βρούμε τη δικαίωση»... (Αυτολεξεί τα αποσπάσματα από την ομιλία Μακαρίου 20.7.1977).
ΑΥΤΟ ήταν το νόημα - το διαρκές, το μόνο και όχι κάποιο άλλο νόημα - τού Μακροχρόνιου. Και η διεθνοποίηση η μόνη εξαγγελθείσα τότε κατεύθυνση του αγώνα. Τον οποίον έκτοτε, παρά τις διαφορετικές κατά καιρούς παραλλαγές τής υπό διαπραγμάτευση «δικαίωσης» ή «βιωσιμότητας» ή «λειτουργικότητας» τής «λύσης», ακολουθούν όλοι ανεξαιρέτως οι εν εξουσία Πρόεδροι της Κύπρου. Πασιφανώς, λόγω του ότι δεν υπήρξε, δεν προέκυψε, δεν προσφέρθηκε και ούτε αποφασίστηκε ποτέ άλλη επιλογή.
- ΕΠΕΙΔΗ: Παραμένει σταθερά πασίγνωστο και διαρκώς παγιωμένο ότι: Όλες οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Τουρκίας, εκλελεγμένες ή στρατο-δικτατορικές, αμιγώς κεμαλικές, δεξιές ή αριστερές, κεμαλο-ισλαμιστικές ή και αμιγώς ισλαμιστικές, όπως από το 2002 άχρι τούδε τού Ερντογάν, υλοποιούν αταλάντευτα, μεθοδικά, επίμονα και ανυποχώρητα την σχεδιασμένη από το 1956 τουρκική επεκτατική στρατηγική «Επανάκτησης Κύπρου». Με κύρια μεσοπρόθεσμη απαίτηση να αποσπάσουν την υπογραφή των Ελλήνων Κυπρίων για να νομιμοποιηθούν οι Τούρκοι ως «Αφέντες στον Βορρά και Συνέταιροι στον Νότο». Ώστε να επεκτείνουν τον τουρκικό στρατηγικό έλεγχο εφ’ όλων των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μοιραζόμενοι την γεωστρατηγική αξιοποίηση της νήσου, με τους Βρετανούς των εν Κύπρω βρετανικών στρατιωτικών βάσεων...
ΚΟΡΥΦΑΙΟ γεγονός δημοκρατικής παλλαϊκής εντολής για περαιτέρω μακροημέρευση του Μακροχρόνιου, ακόμα και σε αντίθεση προς τις ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, υπήρξε βέβαια το Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004. Κατά το οποίο, το 76% του λαού απέρριψε την «λύση Ανάν» και είπε ΟΧΙ στον τερματισμό τού Μακροχρόνιου. Ήταν η πρώτη φορά που ο λαός δεν πειθάρχησε στις ηγεσίες των μεγαλύτερων κομμάτων του. Ειρήσθω εν παρόδω ότι η δεύτερη φορά ήταν στις προεδρικές εκλογές του 2023 οπόταν ο λαός ανέδειξε ΠτΔ τον Χριστοδουλίδη ενάντια στους υποψηφίους των δύο μεγάλων κομμάτων...
ΚΑΝΕΝΑΣ βεβαίως μετά τον όλεθρο του 1974 ΠτΔ δεν προγραμμάτισε πόσο... μακροχρόνιος θα είναι ο Μακροχρόνιος. Και ουδείς θέλησε να διαρκέσει ήδη μισό αιώνα, χωρίς να διαφαίνεται καν πλησιέστερο κι εφικτό το τέρμα του. Αντίθετα: Άπαντες επέδειξαν θέληση και διαπραγματεύτηκαν έως και άκρως επικίνδυνες υποχωρήσεις για να επιτύχουν «λύση χθες» και να ζήσουν επί των ημερών τους την ευτυχία λήξης του Μακροχρόνιου. Πλην όμως «άλλαι αι βουλαί» της Τουρκίας, της Βρετανίας, του ΟΗΕ, των ΗΠΑ. Ουδόλως ευνοϊκός εισέτι ο συσχετισμός δυνάμεων. Και αντίξοες μέχρι τώρα στην περιοχή οι παγκόσμιες συγκυρίες. Ιδίως για όσους «δρώντες» αμέλησαν να προπαρασκευάσουν επαρκώς όλους του συντελεστές της εθνικής τους ισχύος καραδοκώντας τις ευκαιρίες...
Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ διατείνεται τώρα την ύπαρξη προοπτικών κάμψης της τουρκικής αδιαλλαξίας. Και υπόσχεται (!!!) περισσότερα κέρδη στην Τουρκία με την «λύση» του Κυπριακού. Δεν είναι γνωστό τι άλλο διαφορετικό από τα γνωστά τοις πάσι γνωρίζει ο ίδιος περί Τουρκίας. Και τα πασίγνωστα επιβεβαιώνουν μάλλον ότι, φευ, ο ΠτΔ διακατέχεται από τις μακροχρονίως και κατ’ επανάληψιν αποδεικνυόμενες ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Παραγόμενες και αναπαραγόμενες συνεχώς από την πολιτική Κατευνασμού που συνεχίζει έναντι της Τουρκίας ο Ελληνισμός (Αθήνα και Λευκωσία) και αμφοτέρων τα Ηττημένα μας Μυαλά. Τουτέστιν: Μακροχρόνια κοροϊδία εαυτών και αλλήλων...
Comments