Θαρσείν χρη: Το πολίτευμα και τα μάτια μας.

ΠΟΣΟ μεγάλη και ποιού είδους ΠΑΡΑΚΜΗ τού υπάρχοντος τότε πολιτικού συστήματος, των θεσμικών, πολιτειακών, πολιτικών, κομματικών κ.λπ. ηγεσιών,

- από πόσες πολλές γενεσιουργές αιτίες συμπαραγόμενη εκείνη η Παρακμή,

- οσημέραι υποτροπιάζουσα, μολυνθείσα και μολύνουσα κάθε μέρα και χειρότερα,

- οδήγησε το ελλα-δικό μας κράτος σε τέτοια κατάντια ώστε,

- εκείνην την 21η Απριλίου 1967 μία ολιγομελής Χούντα συνωμοτών, μ’ επικεφαλής έναν συνταγματάρχη, να καθυποτάξει την ανώτατη στρατιωτική ιεραρχία για να διατάξει τις ενοπλες δυνάμεις του κράτους να διαπράξουν το πραξικόπημα, εν μιά νυκτί να ανατρέψουν το πολίτευμα και άνευ αντιστάσεων να επιβάλουν επί μία ολόκληρη επταετία την χουντική τους δικτατορία στην Ελλάδα;

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΩΣ: Πόσο μεγάλη ΠΑΡΑΚΜΗ στην Ιταλία επέτρεψε το 1922 την άνοδο στην εξουσία του Φασιστικού Κόμματος του Μπενίτο Μουσολίνι που επέβαλε την προσωποπαγή του δικτατορία 1922-1943 συνδράμοντας και την χιτλερική Γερμανία στον όλεθρο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου;

ΟΜΟΙΩΣ: Ποιού είδους ΠΑΡΑΚΜΗ στην Γερμανία παρέδωσε το 1933 την εξουσία στον Αδόλφο Χίτλερ και στο Ναζιστικό του κόμμα, που αιματοκύλησε την ανθρωπότητα στα σφαγεία του Β΄ Παγκ. Πολέμου 1939-1945;

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ: Γιατί δεν υπήρξε τέτοια ΠΑΡΑΚΜΗ σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή στην Βρετανία, ώστε να υπάρξουν κι εκεί παρόμοιοι Χίτλερ, ομοιότροπες ανατροπές πολιτευμάτων κι εξίσου στυγνές δικτατορίες; 

ΑΚΡΙΒΩΣ, λοιπόν, αυτού του προβληματισμού το σημαντικότερο ερώτημα στοχοποιεί προς μελέτη, την Πολιτική Παρακμή. Μ’ επικέντρωση στα χείριστα παθήματα του Ελληνισμού. Στου οποίου, μάλιστα, τα δικά του εδάφη, από την αρχαιότητα πρώτη φορά στην ύπαρξη των ανθρώπινων κοινωνιών, επινοήθηκε από τον Πέμπτο π.Χρ. αιώνα, το πολίτευμα της δημοκρατίας. Με γενέτειρά του την αρχαία Αθήνα. Κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Εκεί στην Πνύκα τής Εκκλησίας τού Δήμου το πολιτεύειν, πήρε κιόλας το έως σήμερα επί 26 αιώνες πασίγνωστο σε όλες τις γλώσσες όνομά της:

- «Διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ᾽ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται», καθώς το έγραψε, Κράτιστος Γνώμων και Άριστος Εικαστής επί 2.500 χρόνια αειθαλούς σοφίας, ο Θουκυδίδης στην Ξυγγραφή του. Όπου τεκμηρίωσε συνάμα, έναν προς έναν την σωρεία των παραγόντων ΠΑΡΑΚΜΗΣ, κατάπτωσης και ανατροπής της πρωτογέννητης τότε δημοκρατίας και των αιτίων των εμφυλίων συρράξεων.

ΠΑΡΑΚΜΗ λοιπόν και εν Ελλάδι κατά την δεκαετία του 1960 μ.Χρ. Αυξανόμενη επί σειρά ετών, παρήγαγε όλες εκείνες τις καταστάσεις που τον Απρίλιο του 1967 επέτρεψαν κι άφησαν εντελώς αφύλακτες τις πύλες, για την αναίμακτη πραξικοπηματική ανατροπή τού όσου και όπως υπήρχε μέχρι τότε παρηκμασμένου πολιτεύματος «βασιλευομένης δημοκρατίας» και την επιβολή της χουντικής δικτατορίας. Ανεχτής επί επτά χρόνια και μη ανατραπείσας από τον καθεύδοντα άπραγο ελληνικό λαό.

ΥΠΗΡΞΑΝ μεμονωμένες, ηρωικές, αλλ’ ατελέσφορες πράξεις αντιχουντικής αντίστασης. Κορυφαίου ηρωισμού, η απόπειρα τυραννοκτονίας που επιχείρησε ανεπιτυχώς κατά της ζωής τού επικεφαλής της χούντας ο ψυχωμένος αγωνιστής Αλέκος Παναγούλης στον δέκατο έκτο μήνα της δικτατορίας, Αύγουστο του 1968. Είχε προηγηθεί τον Δεκέμβριο 1967 το βασιλικό αντικίνημα - φιάσκο τού αυτοεξόριστου έκτοτε Κωνσταντίνου Β΄. Τον Μάιο 1973, στη θάλασσα του Φιουμιτσίνο της Ιταλίας εκδηλώθηκε η αντιχουντική αναίμακτη στάση τών επικεφαλής τού αντιτορπιλικού «Βέλος». Τον Νοέμβριο 1973 ξέσπασε η ηρωική αντιχουντική εξέγερση χιλιάδων φοιτητών με επίκεντρο το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών. Στο εξωτερικό, διαφυγόντες και αυτοεξόριστοι, μετείχαν στην αντιχουντική διαφώτιση.

ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ όμως του εν Ελλάδι λαού και το σύνολο των μονάδων των ενόπλων δυνάμεων, παρέμεναν πειθαρχημένα υπάκουοι, άτολμοι και ακίνδυνοι υπήκοοι του δικτατορικού καθεστώτος της χούντας.

- Γιατί άραγε;

- Ίσως η προηγηθείσα πολιτική Παρακμή;

-΄Η μήπως να ήταν επιπλέον και η κατά πολύ φοβερότερη μνήμη της φρικιαστικής εμπειρίας των ολέθριων εμφυλίων αλληλοσφαγών της δεκαετίας του 1940; Τις τρομακτικές συνέπειες της οποίας συνέχιζε να υποφέρει σ’ όλα τα μετεμφυλιακά χρόνια ο λαός. Αποτρόπαιες εμπειρίες οι οποίες δεν του επέτρεπαν να διανοηθεί καν να πάρει τα όπλα για να διακινδυνεύσει έναν νέο εμφύλιο, αντιχουντικό τότε, ένοπλο αγώνα.

ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΗ Παρακμή, με το ίδιο μικροσκόπιο, στο ανήλικο, που δεν πρόλαβε κιόλας μια κάποια ακμή, πολιτικό σύστημα της Κύπρου, μπορούν άραγε να εξιχνιασθούν και τα αίτια που παρήγαγαν κι εξέθρεψαν στο νησί τον εμφύλιο διχασμό; Τον οποίο αξιοποίησε, υποδαύλισε και ποδηγέτησε, με τα ισχυρότερα εν Κύπρω πλοκάμια της, η χούντα των Αθηνών, για να διαπράξει το δίδυμο και ολέθριο κακούργημά της κατά του Ελληνισμού:

(α) Το αδελφοκτόνο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 που ανέτρεψε την εκλελεγμένη κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ και:

(β) Την παράδοση τών - διατεταγμένα από την ίδια την χούντα - αφύλακτων κυπριακών Θερμοπυλών στην Κερύνεια, για την αποβίβαση των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής του Αττίλα από 20η Ιουλίου 1974.

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ της προδοσίας που διέπραξε η χούντα σε βάρος του Ελληνισμού (όλων των όπου γης Ελληνίδων και Ελλήνων, ζώντων, τεθνεώτων και αγέννητων) στο μέτωπο της Κύπρου το 1974 μ.Χρ. ξεπέρασε κατά παρασάγγας την προδοσία που είχε διαπράξει τον Αύγουστο του 480 π.Χρ. ο Εφιάλτης. Ο οποίος, επιζητώντας ν’ αμειφθεί από τον εισβολέα Πέρση Βασιλιά Ξέρξη, υπέδειξε την αθέατη Ανοπαία Ατραπό του Καλλίδρομου όρους και οδήγησε από εκεί τα στρατεύματα του Υδάρνη στα νώτα τών επί τριήμερον επιτυχώς αμυνομένων στα Στενά των Θερμοπυλών, Τριακοσίων Λακεδαιμονίων του Λεωνίδα και Επτακοσίων Θεσπιέων του Δημόφιλου.

Η ασυγκρίτως αθλιότερη προδοσία του 1974 μ.Χρ. ήταν κι ο επιθανάτιος ρόγχος της χούντας.

Την ίδια μέρα που ο τουρκικός Αττίλας ολοκλήρωνε την κατάληψη της προδομένης Κερύνειας στην Κύπρο, 23η Ιουλίου 1974, στην Αθήνα κατέρρευσε αφ’ εαυτής η επτάχρονη χουντική δικτατορία.

ΚΑΤΩ απ’ το ίδιο μικροσκόπιο μελετώντας διαχρονικά το πολιτικό σύστημα που αναπτύχθηκε στο ελλα-δικό μας και στο κυπριακό μας  κράτος, από την επαύριον της κατάρρευσης της δικτατορίας, υπό το βάρος της ανεπούλωτης κυπριακής τραγωδίας, μέχρι σήμερα, επί μισό ήδη αιώνα, μπορούμε με ανακούφιση να διαγνώσουμε την αποφυγή τόσης και τέτοιας πολιτικής ΠΑΡΑΚΜΗΣ η οποία θα κυοφορούσε μια νέα εθνική καταστροφή του Ελληνισμού.

- Αποτελεί δεδομένο πολλών στην ιστορία διαδοχικών εμφυλίων πολέμων ότι: Ο τερματισμός του ενός καταλείπει διάσπαρτα ανεξέλεγκτα σπέρματα που αναζητούν τις κατάλληλες μήτρες ώστε να γεννοβολήσουν την επόμενη εμφύλια πανούκλα.

- Η όση ακμή πολιτεύματος επιτεύχθηκε στην διαδρομή 1974-2024, δεν άφησε έως τώρα σε τέτοια και τόση πολιτική Παρακμή, μήτρες εμφυλίων παθών, για ολέθρια ξανά τερατογένεση.

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ σε πολλούς μέχρι σήμερα ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ που επέδειξε έκτοτε το πολιτικό σύστημα έναντι των πρωταιτίων αυτουργών της Κυπριακής Καταστροφής παρήγαγε εν τέλει την εξάλειψη σπερμάτων και μητρών νέων εμφυλίων τραγωδιών. Ευεργετώντας έτσι, το συλλογικό καλό, το δημόσιο και πανεθνικό συμφέρον.

- Στώμεν καλώς: Το πολίτευμα και τα μάτια μας.

Λάζ.Α.Μαύρος