ΜΕΓΙΣΤΟ πολιτικό ζήτημα κακοφορμίζει και υποτροπιάζει στην κυπριακή μας πολιτεία η Διαφθορά.
Η άρνηση Λογοδοσίας και η αδυναμία εξαναγκασμού σε Λογοδοσία των ευθυνομένων.
Και η Ατιμωρησία των κατά καιρούς ενεχομένων στην Διαφθορά.
Λέγεται ότι αυτό είναι και το μείζον δείγμα της γενικότερης παρακμής.
Και το κύριο αίτιο της αυξανόμενης απαξίωσης της πολιτικής από τους πολίτες.
Με αμάχητο τεκμήριο τούτου, τη γιγάντωση των ποσοστών της Αποχής από τις εκλογικές διαδικασίες του πολιτικού συστήματος. Όπου οι Απέχοντες είναι, ήδη από τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2021, διπλάσιοι από τους ψηφίσαντες το πρώτο στις κάλπες κόμμα. Με αριθμούς: Αποχή: 191.228 εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι, 34,28% του Εκλογικού Σώματος. 1ο Κόμμα ΔηΣυ: 99.328 ψήφοι, 17,8% του Εκλογικού Σώματος.
ΕΝΑ από τα αίτια: Ο κυρίαρχος λαός δεν έχει ακόμη εξοπλιστεί με συγκεκριμένους θεσμούς και νόμους και αποτελεσματικές διαδικασίες ώστε να επιβάλει στους εκλελεγμένους αντιπροσώπους του και κυβερνώντες του, τους εντολοδόχους του δηλαδή, την Λογοδοσία. Και την επιβολή των πολιτικών και ποινικών συνεπειών της. Δηλαδή την Τιμωρία των εκάστοτε κρινομένων ως ευθυνομένων και ενόχων. Και άρνηση λογοδοσίας και ατιμωρησία τα συντρέχοντα...
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ μας απασχόλησε εντονότερα και παλαιότερα. Λόγω κακών και κάκιστων εμπειριών τις οποίες υπέφερε ο κυπριακός λαός, αδύναμος και ανίκανος, λόγω του ισχύοντος πολιτικού συστήματος της προεδρικής ρεππάπλικ, να απολαύσει την θεμελιακή του δημοκρατικού πολιτεύματος λαϊκή κυριαρχία.
ΧΡΗΣΙΜΟ κρίνουμε, επί τη λήξει της Δεκαετίας Αναστασιάδη το 2023 στην προεδρική εξουσία, να υπενθυμίσουμε μέρος της αρθρογραφίας μας στην έναρξη της προεδρίας του τον Μάρτιο 2013, όπως δημοσιεύτηκε εκείνες τις μέρες στην καθημερινή στήλη ΕΙΡΗΣΘΩ της εφημερίδας ΣΗΜΕΡΙΝΗ.
Όχι για τη διεκδίκηση... ευσήμων, αλλά για περαιτέρω προβληματισμό των προθύμων για πολιτική ενεργοποίηση συμπολιτών. Τα άρθρα του 2013:
Σπουδαιότατο το
λ ο γ ο δ ο τ ε ί ν
Υ Ψ Ι Σ Τ Η Σ σπουδαιότητας κυβερνητική πολιτική, σ’ ένα τομέα από κείνους που άπτονται ουσιωδώς της φύσης και του χαρακτήρα του πολιτεύματος, φρονούμε ότι εξήγγειλε ως πρόταγμα διακυβέρνησης, ο από χθες ασκών την ύπατη του κράτους εξουσία, νέος ΠτΔ, Νίκος Αναστασιάδης:
Τη λογοδοσία στον λαό, των ασκούντων εξουσία.
Την πρόβαλε ως 2η από τέσσερις προτεραιότητες επικείμενων νομοθετικών ρυθμίσεων, προχθές τ’ απόγευμα στον προγραμματικό λόγο που εκφώνησε στη Βουλή, μετά τη νενομισμένη διαβεβαίωση επί τη αναλήψει της προεδρίας:
«Τη λογοδοσία πολιτειακών και άλλων αξιωματούχων του κράτους στους πολίτες, μέσα από τη θεσμοθέτηση των πολιτικών, αστικών και ποινικών ευθυνών τους».
Την πρόβαλε ως 1ο Κανόνα Λογοδοσίας, στην 1η συνεδρίαση του Υπουργικού του Συμβουλίου χθες, μετά την τελετή διορισμού των υπουργών, τους οποίους υποχρέωσε να υπογράψουν, είς έκαστος προσωπικά, τον Κώδικα Δεοντολογίας για λογοδοσία στον λαό.
Λ Ο Γ Ο Δ Ο Σ Ι Α στον λαό, είπε χθες.
Λογοδοσία στους πολίτες, είπε προχθές.
Δεν είπε, λογοδοσία στον Πρόεδρο.
Ούτε λογοδοσία στα κόμματα, στα όργανα ή στις ηγεσίες τους.
Δεν είπε, λογοδοσία στους αντιπροσώπους του λαού, λογοδοσία στη Βουλή, ή σ’ όποιους εκπροσώπους της Κοινής Γνώμης, δημοσιογράφους, ή ηγέτες οιωνδήποτε οργανώσεων, αλλά:
Στον λαό, ως σύνολο πολιτών.
Στους πολίτες, που συγκροτούν τον λαό.
Άμεσα, χωρίς διαμεσολάβηση και δίχως αντιπροσώπευση.
Αυτό - κρίνουμε - εμπεριέχει τεράστια και ουσιαστική σημασία, στο περιεχόμενο της πολιτικής ευθύνης. Προπάντων στην θεσμική συγκεκριμενοποίησή του. Και πολύ περισσότερο στις έμπρακτες επιπτώσεις του, που η νομοθεσία θα επιφέρει:
- Μ Ε Σ Ω ΠΟΙΩΝ, πρακτικώς εφαρμόσιμων κι αποτελεσματικών διαδικασιών ο (πόσος;) λαός – οι (πόσοι;) πολίτες, θα νομιμοποιούνται, βάσει νομοθεσίας, ν’ αξιώνουν και πότε, άραγε, ως έννομό τους συμφέρον, συγκεκριμένη λογοδοσία από συγκεκριμένο πολιτειακό και άλλον αξιωματούχο του κράτους;
- Π Ο Ι Α , ΚΑΤΑ τρόπο συγκεκριμένο προσδιορισμένη, νόμω θεσπισμένη εξουσία θα έχει ο λαός έναντι του λογοδοτούντος
Και με ποιο θεσμοθετημένο τρόπο θα κρίνει ο λαός και θα επιβάλλει τις αποφάσεις του και, ιδίως, τις (ποιές;) κυρώσεις του, στην περίπτωση που ο λαός κρίνει ανάξιον τον λογοδοτήσαντα;
Ε Κ Λ Α Μ Β Α Ν Ε Τ Α Ι , απ’ τις πρωταρχικές εξαγγελίες του Προέδρου ότι, διανοίγεται μία χρησιμότατη για τον λαό - τους πολίτες - οπή στο παρακμάζον πολίτευμα της Ολιγαρχικής Κομματικής Ηγετοκρατίας. Ανοίγει σπουδαιότατο στάδιο:
Για ν’ αποκτήσει ο λαός την εξουσία να ανακαλεί και ν’ αποπέμπει, προ της λήξεως της θητείας του, όποιον εκλελεγμένο, πολιτειακό ή άλλον αξιωματούχο του κράτους, κριθεί από τον λαό - αφού λογοδοτήσει - ως ανάξιος, ανίκανος κι ανεπαρκής.
Θα ικανοποιεί, άραγε, αυτά τα ουσιώδη η νέα νομοθεσία;
(ΕΙΡΗΣΘΩ Σάββατο 2 Μαρτίου 2013)
Λογοδοσία στον
εντολέα: Τον λαό
Π Ω Σ ΝΑ καταστεί συγκεκριμένη, νομοθετικά θεσπισμένη, πρακτικά εφαρμόσιμη κι αποτελεσματική, η προγραμματική εξαγγελία κυβερνητικής πολιτικής που πρόταξε ο νέος ΠτΔ για λογοδοσία στον λαό όσων ασκούν εξουσία, θα πρέπει - επιμένουμε - ν’ απασχολήσει σε βάθος όλους όσοι φλέγονται για,
- τον εκδημοκρατισμό του πολιτεύματος,
- την αναζήτηση έμπρακτης οικοδόμησης οχυρών και αυστηρών κυρώσεων υπέρ της χρηστής διοίκησης,
- την επικράτηση ουσιαστικής ισονομίας στη γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης,
- την αποτελεσματική απόκρουση της διαφθοράς,
- την εξάλειψη του καρκινώματος της κομματοκρατίας - ημετεροκρατίας - αναξιοκρατίας,
- την απόδοση και εμπράγματη αναγνώριση στον κυρίαρχο λαό του μεριδίου εκείνου της λαϊκής κυριαρχίας - πολιτικής εξουσίας, το οποίο θα του επιτρέπει να ασκεί διαρκώς και όχι πλασματικώς, πραγματικό έλεγχο στις πράξεις και παραλείψεις των εκάστοτε κυβερνώντων και όσων άλλων θεωρούνται εντολοδόχοι του εντολέα λαού.
Ε Φ Ο Σ Ο Ν ΚΑΙ οι εκλελεγμένοι άρχοντες που άρχουν, ομολογούν ότι εντολέας είναι ο λαός και οι ίδιοι υπηρετούν ως εντολοδόχοι του λαού για τον συγκεκριμένο χρόνο τής θητείας τους στ’ αξιώματα και για την συγκεκριμένου περιεχομένου εντολή («συμβόλαιο με τον λαό», «προεκλογικές δεσμεύσεις», «προγραμματικές εξαγγελίες») που έλαβαν,
Τ Ο Τ Ε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ θα πρέπει επιτέλους ν’ αναγνωρίσουν εμπράκτως, με νέους θεσμούς και νομοθεσίες, ότι:
Ο ΕΝΤΟΛΕΑΣ λαός θα πρέπει να έχει την πολιτική εξουσία να ασκεί διαρκώς έλεγχο σε όλους τους τομείς και σε κάθε στάδιο υλοποίησης της εντολής. Όπως και την πολιτική εξουσία, κάθε στιγμή, να κινεί τις διαδικασίες για την αποπομπή και την τιμωρία κάθε εντολοδόχου που θα παραβαίνει την εντολή.
Δ Ε Ν ΞΕΡΟΥΜΕ αν τυχαία ή άλλως πως διέφυγαν του έρκους οδόντων του προέδρου Αναστασιάδη ή αν αποτελούν ρητορείες και έπεα πτερόεντα οι εξαγγελίες του ή αν θα έχουν την… τύχη της... «ποινικοποίησης του ρουσφετιού».
Επιμένουμε ν’ αναδεικνύουμε ως σπουδαιότατο το ότι δεσμεύτηκε στον εντολέα λαό κι επέβαλε ρητώς στους υπουργούς του, τη «λογοδοσία στον λαό», τη «λογοδοσία στους πολίτες».
Δεν είπε για λογοδοσία είτε στον Πρόεδρο, είτε στη Βουλή, είτε στους Κομματάρχες, αλλά στον λαό, στους πολίτες. Απευθείας, δηλαδή, στον εντολέα. Και τούτο, φρονούμε, είναι το σπουδαιότερο που επειγόντως θα πρέπει να αποκτήσει θεσμούς και διαδικασίες αποτελεσματικής υλοποίησης.
(ΕΙΡΗΣΘΩ Τρίτη 5 Μαρτίου 2013)
Λογοδοσία
& Ανακλητό
Α Π Ο ΕΝΑ μείζον εκ τραγωδίας πρόβλημα του λαού και του πολιτεύματος, είχε προκύψει εντονότερα, κατά συγκεκριμένο τρόπο, επιτακτική η ανάγκη, για αυστηρά θεσμοθετημένη τη διαρκή υποχρέωση λογοδοσίας των κυβερνώντων στον λαό - στους πολίτες.
Και πολύ περισσότερο, η ανάγκη για εξοπλισμό του λαού με τη θεσμική δυνατότητα δημοκρατικής αποπομπής, από την εξουσία, όποιου αποδεικνύεται ανάξιος, ανίκανος, ανεπαρκής κι επικίνδυνος να συνεχίσει άρχων μέχρι λήξεως της θητείας του:
Ε Υ Θ Ε Ω Σ ΑΠΟΤΟΚΟ του θανατηφόρου Ολέθρου στο Μαρί της 11ης Ιουλίου 2011 και της απολυταρχικής καταφρόνησης που κατόπιν επέδειξε ο έκπτωτος στη συνείδηση του λαού Πρόεδρος σε βάρος των κυριότερων συστατικών στοιχείων της δημοκρατικότητας του πολιτεύματος:
Πρώτα, ενάντια στον κατελθόντα σε συλλαλητήρια έξω απ’ το Προεδρικό λαό ο οποίος εξέφραζε αυτοπροσώπως τη βούληση της λαϊκής πλειοψηφίας.
Και, ύστερα, απέναντι στους ισχύοντες, αλλ’ ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας, θεσμούς του κράτους:
Την διορισθείσα, υπό του ιδίου του ΠτΔ, Ερευνητική Επιτροπή, το καταδικαστικό για τον ίδιο Πόρισμά της και την απόφαση της Βουλής για την παραίτησή του.
Ο Υ Κ ΗΒΟΥΛΗΘΗ τότε, η ηγεσία της αντιπολίτευσης ν’ αποκριθεί θετικά και αποτελεσματικά στη λαϊκή αξίωση και σύσσωμη να εξαναγκάσει με δημοκρατικό τρόπο σε παραίτηση τον αντιδημοκρατικά γαντζωθέντα στην εξουσία.
Με πρόσχημα μια, βολική για τη δική τους ανεπάρκεια, τυπολατρία, απλώς συνέχισαν να «επιπλώνουν» την παραμονή στην εξουσία μιας κυβέρνησης ισχνοτάτης μειοψηφίας, της οποίας τα περαιτέρω «πουζιασμένα κκοντέινερς» ανικανότητας, κατρακύλησαν το κράτος και στην τροϊκανή υποδούλωση.
Τ Ω Ρ Α ΑΝΗΛΘΑΝ του λόγου τους στην εξουσία.
Με δεδηλωμένο απ’ τον πρόεδρο Αναστασιάδη πρόταγμα κυβερνητικής πολιτικής, την θεσμοθέτηση της λογοδοσίας στον λαό και τη νομοθέτηση των πολιτικών, αστικών και ποινικών ευθυνών των πολιτειακών και άλλων αξιωματούχων του κράτους.
Ανακοινώθηκε ότι ετοιμάζονται για να σταλούν, ως μέρος των 54 νομοσχεδίων, στη Βουλή εντός Μαρτίου. Δεν έγινε, εισέτι, γνωστό το περιεχόμενό τους.
Ε Α Ν ΟΜΩΣ έχουν πράγματι τη βούληση να εξοπλίσουν θεσμικά κι αποτελεσματικά τον λαό, θα πρέπει να επιδείξουν και τη γενναιότητα να υιοθετήσουν την πιο συγκροτημένη, επί του μείζονος τούτου προβλήματος, εισήγηση, που είχε καταθέσει ο διεκδικήσας τις εκλογές Γ. Λιλλήκας:
- Για το Διαρκώς & Άμεσα Ανακλητό, από τον λαό, των εκλελεγμένων αρχόντων:
- Την πρακτική δυνατότητα του Εντολέα λαού, ανά πάσα στιγμή ν’ αφαιρεί την Εντολή από κάθε αποτυχόντα Εντολοδόχο.
- Χωρίς να περιμένει ο Εντολέας, όμηρος και αιχμάλωτος της κομματοκρατίας, την λήξη της θητείας του έκπτωτου Εντολοδόχου.
(ΕΙΡΗΣΘΩ Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013)
Εντολείς και
εντολοδόχοι
Σ Τ Ο ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ μπορεί ο καθένας να μελετήσει ένα σημαντικό, κατά τη γνώμη μας, κείμενο - πρόταση πολιτικής, του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Παναγιώτη Ήφαιστου απ’ τη σκλαβωμένη Λάπηθο. Αναρτήθηκε πριν λίγες μέρες με τίτλο «Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης: Αυτοσυντήρηση και επιβίωση».
Διατυπώνει δέσμη εισηγήσεων που αναζητούν πεδίο καταστατικής συζήτησής τους και φορείς δράσης προς διεκδίκηση κι εφαρμογή. Αναφέρονται στο ελλα-δικό μας κράτος, ενδιαφέρουν, όμως, και το κυπριακό μας κράτος και το σύνολο του Ελληνισμού.
Σ Ε ΕΝΑ απόσπασμα αναφέρει και τα εξής:
«Μπορεί οι Έλληνες πολίτες να έκαναν λάθος με το να εμπιστευτούν κάποιους λαοπλάνους κομματάρχες της ξενοκρατίας - κατά κανόνα λόγω αφέλειας και κατ’ εξαίρεση λόγω σύμπραξης με το φαύλο κομματικό πελατειακό σύστημα - αλλά, η κλίμακα της καταστροφής που συντελείται είναι εκτός αναλογιών και γι’ αυτό η ελληνική κοινωνία δεν φέρει ευθύνη. Εν τέλει, ποιο σύγχρονο κράτος δεν είναι ατελές; Δεν είμαστε ουτοπιστές: Η ιδεατή πολιτεία ακόμη δεν υπήρξε και μάλλον ποτέ δεν θα υπάρξει. Ο προσανατολισμός και η φορά κίνησης προς δημοκρατία και ελευθερία ενδιαφέρει και γι’ αυτό μιλάμε. Είναι κατεπείγον λοιπόν το κράτος να τεθεί υπό τον έλεγχο των εντολέων Ελλήνων πολιτών»…
Ε Ν Τ Ο Λ Ε Α Σ ο λαός, εντολείς οι πολίτες που συγκροτούν τον λαό και την, πρωταρχική -υποτίθεται- στο πολίτευμα, λαϊκή κυριαρχία. Και εντολοδόχοι οι εκλελεγμένοι πολιτικοί.
Ιδού ένα άλλο σχετικό απόσπασμα κειμένου, του καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Γιώργου Κοντογιώργη απ’ τη Λευκάδα. Δημοσιεύτηκε 3.6.2003 στην «Καθημερινή» και βρίσκεται στη σελ. 175 του βιβλίου του «Κομματοκρατία και Δυναστικό Κράτος» (εκδ. Πατάκη 2012):
«Η πολιτική προσέγγιση της διαφθοράς προϋποθέτει κατ’ ελάχιστον το αντιπροσωπευτικό πρόσημο της πολιτικής εξουσίας. Ο πολιτικός, εν προκειμένω, ασκεί λειτουργία εντολοδόχου, δεν είναι δικαιούχος της πολιτικής. Δεν ενεργεί ιδίω ονόματι αλλά για λογαριασμό τρίτου εντολέως. Η ρήτρα αυτή υποδηλώνει ότι στο πολιτικό σύστημα συναντώνται ο ΕΝΤΟΛΕΑΣ και ο ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΣ σε μια σχέση όπου ο πρώτος εξουσιοδοτεί τον δεύτερο να πραγματοποιήσει ορισμένο έργο: ειδικότερα, να διαχειριστεί την πολιτική λειτουργία της κοινωνίας. Στη σχέση αυτή, ο εντολέας επιλέγει τον εντολοδόχο, ορίζει τον χρόνο και το περιεχόμενο της εντολής, διατηρεί το δικαίωμα του πλήρους ελέγχου των σταδίων υλοποίησης της εντολής και βεβαίως μπορεί ανά πάσα στιγμή να την ανακαλέσει ή να υποχρεώσει τον εντολοδόχο να εναρμονιστεί με τη βούλησή του. Ο εντολοδόχος υπέχει ευθύνη για την ενδεχόμενη βλάβη, υποκείμενος στη δικαιοσύνη. Ο εντολέας δύναται να μεταβάλει ελευθέρως το περιεχόμενο της εντολής – τον σκοπό της πολιτικής - , όχι ο εντολοδόχος»…
(ΕΙΡΗΣΘΩ Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013)
Ερευνητική
Επιτροπή
Ατιμωρησίας
Μ Ε ΚΑΘΕ σεβασμό προς το πρόσωπο ενός εκάστου των τριών πρώην δικαστών, Γεωργίου Πική, Παναγιώτη Καλλή και Γιαννάκη Κωνσταντινίδη, οφείλουμε με παρρησία να διατυπώσουμε την γνώμη ότι:
Διέπραξαν μέγα - και ξανά προπατορικό - σφάλμα σε βάρος της δικαιοσύνης, δεχόμενοι να συγκροτήσουν την διορισμένη από το υπουργικό συμβούλιο Ερευνητική Επιτροπή, για όσα ποινικά, αστικά και πολιτικά εγκλήματα διαπράχθηκαν στην οικονομία και το τραπεζικό σύστημα του τόπου. Τόσο οι ίδιοι, ως εκ της μακρόχρονης δικαστικής τους γνώσης και πείρας, όσο και το σύνολο του λαού, άπαντες γνωρίζουμε ότι:
Ο Ι ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ Επιτροπές αποτελούν το γνώριμο κόλπο των εκάστοτε κυβερνώντων για να παραλύουν το σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Και να παραπλανούν συν τω χρόνω καθησυχαστικά τους κυβερνωμένους.
Οι τρεις πρώην δικαστές υπήγαγαν εαυτούς στην εξουσία, στους όρους εντολής και στην τελική κρίση τής κυβέρνησης, προκειμένου η ίδια να μην επιτρέψει ή και να παρεμποδίσει, για όσο η ίδια θέλει χρόνο, την υπαγωγή των διαπραχθέντων εγκλημάτων στη δικαιοσύνη.
Τ Ο Υ ΕΝΟΧΟΥ κράτους η Εκτελεστική Εξουσία, διαχρονικά ελέγχουσα και τη Νομοθετική Εξουσία, μέρος αμφότερες και υπάκουα όργανα της πρωταίτιας και πρωτεύθυνης Κομματοκρατίας, για να μην επιτρέπει την θεσπισμένη άμεση και ταχεία, μόνη επί της ουσίας, απάντηση της πολιτείας στο έγκλημα, δηλαδή την απάντηση του ισχύοντος Ποινικού Δικαίου, διορίζει και συγκροτεί και εντέλλεται Ερευνητικές Επιτροπές.
Οι οποίες, όπως κραυγαλέα αποδείχθηκε κατ’ επανάληψιν, οδηγούν στην παράλυση και στον εξευτελισμό του κράτους δικαίου. Στην καταφρόνηση της περί δικαίου αντίληψης του λαού. Και στη διαιώνιση της βεβαιότητας επικράτησης της ανομίας και ατιμωρησίας.
Α Π Ο ΤΗΝ Ερευνητική Επιτροπή των μ. Λούη Λοΐζου, μ. Ράλλη Γαβριηλίδη και Αντ. Ανδρέου 3ης Σεπτ. 1993, για τα βασανιστήρια στον αστυνομικό σταθμό Λεμεσού κι όσες άλλες διορίστηκαν έκτοτε, ως την Ερευνητική Επιτροπή Πόλυ Πολυβίου 2011 για τον Όλεθρο στο Μαρί, χιλιάδων σελίδων τόμοι πορισμάτων, πετάχτηκαν στα σκουπίδια από την κραταιότερη πάντων Κομματοκρατία και τους εκάστοτε κυβερνώντες της. Με απεχθέστερο - επί του παρόντος – οργιώδες αποκορύφωμα ύβρεως, εκείνο τού Προέδρου και του Κόμματος τών «πουζιασμένων κκοντέινερς»…
Η ΙΣΤΟΡΙΑ των αλλεπάλληλων τραγωδιών αυτού του τόπου, συμπεριλαμβανομένης και της μέγιστης τραγωδίας του 1974, είναι συνάμα και η ιστορία παρεμπόδισης τής έγκαιρης και αποτελεσματικής λειτουργίας της δικαιοσύνης.
Είναι η ιστορία τής ελέω τών εκάστοτε κυβερνώντων επικράτησης της ατιμωρησίας, προς εξυπηρέτηση και προς δόξαν της Κομματοκρατίας.
Δυστυχώς οι τρεις αδιαμφισβήτητης ακεραιότητας πρώην δικαστές, προσέθεσαν τα ονόματά τους, μαζί με όλες τις προηγούμενες Ερευνητικές, στην ίδια ιστορία εξευτελισμού της δικαιοσύνης της αθλίας ημών ρεππάπλικ…
Comments