ΚΑΙ... ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΩΣ κρινομένη - έχουσα τω όντι την εξ ενόπλου βαρβαρικού βιασμού καταγωγήν εκ του παρελθόντος αιώνος - η σημερινή κατάσταση είναι δυστυχώς αξιολύπητη. Πέρα από αξιολύπητη.
Οίκτον και μαράζιν, αυτοματαίωση και απόγνωση παράγουσα.
Και εκμηδενισμό της αυτοπεποίθησης προκαλούσα.
Για την κατάσταση όπου έχει κατολισθήσει το εθνικό ζήτημα, ο λόγος:
- Εν έτει 2023, μισόν αιώνα από το ολέθριο 1974 και δεκαεννέα χρόνια μετά από το Δημοψήφισμα του ΟΧΙ του 2004, η και Πρόεδρος της Βουλής εσχάτως αναλαβούσα και την προεδρία τού ήδη ηττηθέντος στις προεδρικές εκλογές πρώην κυβερνώντος ΔηΣυ ευγενεστάτη κυρία Αννίτα Δημητρίου, αποφάσισε εκστρατεία για να... πεισθεί ο λαός υπέρ της ήδη τεθνεώσης και ακήδευτης εισέτι Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ).
ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΙ χρόνια προ της εκπνοής του προηγούμενου αιώνα,
δέσμιος και ανάπηρος - εξ αιτίας χουντικής δικτατορίας εν Ελλάδι μεν,
εμφυλίου δε διχασμού και προδοτικού εν Κύπρω χουντικού πραξικοπήματος -
ο Ελληνισμός υπέστη εδώ την βάρβαρη τουρκική πολεμική εισβολή και την έκτοτε στρατιωτική κατοχή των βόρειων ελληνικών εδαφών της Κύπρου.
Οι τότε ηγέτες του ηττημένου και ανίσχυρου Ελληνισμού σύρθηκαν, μ’ ενέργειες των ΗΠΑ, σε διαπραγματεύσεις συμβιβασμού και υποταγής στις τότε τουρκικές απαιτήσεις για την επιβολή της ΔΔΟ στην Κύπρο, ανήμποροι να σχεδιάσουν και να οργανώσουν αντικατοχικό απελευθερωτικό αγώνα.
ΕΠΙ 27 ΕΤΗ, 1977-2004 οι διαδοχικές ηγεσίες εξήντλησαν το «άπαν των δυνάμεών τους» σε διαπραγματεύσεις επί αλλεπαλλήλων και σταδιακώς χειροτέρων σχεδίων Διζωνικής.
Όχι πλέον Δι-Κοινοτικής αλλά μετεξελισσομένης συν τω χρόνω σε... Δι-Κρατιδιακή:
«Δύο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντων κρατιδίων».
Με την κυριαρχία στο Joint Declaration 11/02/2014 των Αναστασιάδη - Έρογλου να «προέρχεται ΕΞΙΣΟΥ από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους».
- Σχεδίων επινοηθέντων από τους πρωταίτιους του Κυπριακού και με ενταύθα κυριάρχες αποικιοκρατικές Βάσεις Βρετανούς. Γνωστούς και ως Pen Holders για την Κύπρο στα Ηνωμένα Έθνη. Με κομιστές τούς εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ. Με τις ευλογίες πρωτίστως των ΗΠΑ και δευτερευόντως των Σοβιετικών, για όσους θυμούνται την εκλιπούσα τον παρελθόντα αιώνα Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ).
ΣΘΕΝΑΡΟΤΕΡΑ υπέρ της ΔΔΟ πρωτοστατούσαν ανέκαθεν οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων ΔηΣυ - ΑΚΕΛ. Η πλειοψηφία όμως των δικών τους ψηφοφόρων, όπως εν τέλει αποδείχθηκε, διαφωνούσε ως προς το είδος της «λύσης».
Φάνηκε ότι, για άλλους λόγους περισσότερο και όχι για την πολιτική τους στο Κυπριακό, οι ψηφοφόροι αναδείκνυαν παραδοσιακά ως ισχυρότερα κόμματα τον ΔηΣυ και το ΑΚΕΛ.
Το επαλήθευσε το Δημοψήφισμα όπου κάθε πολίτης κλήθηκε να ψηφίσει αυτοπροσώπως και ευθέως την επιλογή του, με «ναι» ή «όχι», για την «λύση Ανάν»:
ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ 76% του λαού απέρριψε την ΔΔΟ
που αποτυπώθηκε στο Σχέδιο Ανάν και
αποτελούσε το τελικό προϊόν των
27χρονων διαπραγματεύσεων 1977-2004.
- Ωστόσο η απορριπτική λαϊκή ετυμηγορία δεν υποχρέωσε τις κομματικές ηγεσίες να εγκαταλείψουν την απορριφθείσα με το Δημοψήφισμα «γραμμή» της ΔΔΟ και ν’ αναζητήσουν μιαν άλλη πολιτική στο Κυπριακό.
- Ούτε όμως ο λαός αναζήτησε ν’ αναδείξει άλλους ικανότερους ηγέτες, ώστε ν’ αντικαταστήσει εκείνους που αδυνατούσαν ν’ απεγκλωβιστούν απ’ το «προπατορικό αμάρτημα» της αποδοχής των Διζωνικών απαιτήσεων των Τούρκων κατακτητών.
ΣΤΙΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ εκλογές τον Φεβρουάριο σημειώθηκε βέβαια το πρωτοφανές.
Κάτι που δεν είχε ξαναγίνει. Ηττήθηκαν και τα δύο μεγάλα κόμματα ΔηΣυ-ΑΚΕΛ.
Πρώτη φορά εξελέγη ΠτΔ χωρίς να έχει την υποστήριξη ενός εκ των δύο.
Τούτο δεν συνδέεται όμως καθ’ οσονδήποτε σημαντικό βαθμό με την επί του Κυπριακού πολιτική, παρ’ ότι ορισμένοι εκ των ηττηθέντων του ΔηΣυ, ιδίως οι απαρηγόρητοι υποστηρικτές της «λύσης Ανάν», οδύρονται πως έχουν επικρατήσει οι... Απορριπτικοί. Εξάλλου ούτε κατά την προεκλογική αντιπαράθεση κατέστη πρωτεύουσας σημασίας η περί το Κυπριακό πολιτική. Ούτε κι έδειξε να έχει απήχηση η αποκήρυξη της ΔΔΟ. Περί άλλων πολλών τυρβαζόμενοι.
Με αποτέλεσμα και η νέα κυβέρνηση να ομνύει συνεχίστρια ευπειθώς της ίδιας προπατορικώς ηττημένης πολιτικής «απ’ εκεί που έμεινε στο Κραν Μοντανά» του 2017.
ΠΡΟΣ ΤΙ λοιπόν η εξαγγελία της προέδρου
του ΔηΣυ για Διζωνική εκστρατεία στον λαό;
Από πού και πώς προέκυψε αυτή η ανάγκη της κ. Αννίτας Δημητρίου;
Επίκειται άραγε δημοψήφισμα για «λύση»;
Ή μήπως οσφράνθηκαν κάποια πιθανότητα αλλαγής της πολιτικής και προοπτική ίσως απαλλαγής από τα διζωνικά δεσμά;
Ασφαλώς δεν έχει προκύψει τοιούτον τι.
Ορθότερες ίσως απαντήσεις πρέπει ν’ αναζητηθούν στα όσα εξελίσσονται εντός ΔηΣυ. Λαμβανομένων υπόψιν και των ενδείξεων που εντοπίζονται στην μανιώδη αρθρογραφία των απαρηγόρητων για την εκλογική ήττα στις προεδρικές, οίτινες τυγχάνουν ωσαύτως και απαρηγόρητοι για το 76% στο Δημοψήφισμα του 2004 που δεν κρύβουν μάλιστα τον... πρωτοσέλιδο τους τρόμο ότι στη νέα διακυβέρνηση αναβαθμίζονται οι... Απορριπτικοί.
ΤΟ... ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ανακαλεί στη δημοσιογραφική μας μνήμη την εξής ιστοριούλα:
Όταν το 1990 το κρατικό μονοπώλιο στο ΡΙΚ καταργήθηκε απ’ το καθεστώς της ελεύθερης ραδιοφωνίας και στις εκπομπές του Ράδιο Πρώτο αναδείχθηκαν επωνύμως και οι εναντιωνόμενοι στην ΔΔΟ Συναγερμικοί, σειρήνες συναγερμού για κίνδυνο ήχησαν στην τότε ηγεσία του ΔηΣυ. Έσπευσε λοιπόν ο τότε Γ.Γρ. του κόμματος και βουλευτής, αείμνηστος πλέον, Αλέκος Φρ. Μαρκίδης να εξαγγείλει και να οργανώσει εσπερινά «ειδικά σεμινάρια» υπέρ της ΔΔΟ εντός κόμματος και να «κατακεραυνώνει» το Ράδιο Πρώτο στις εν τη Βουλή αγορεύσεις του...
ΟΠΩΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ συνέβη τότε, έτσι και τώρα, οι περί Διζωνικής εξαγγελίες συνιστούν, ξανά, μία αποδεδειγμένα αδιέξοδη, αχρείαστη και ξεπερασμένη κενολογία και ματαιοπονία. Διότι απλούστατα:
Οι Αττίλες Κατακτητές, έχοντας αποταμιεύσει ως «κεκτημένο» το σύνολο των διαδοχικών ελληνικών υποχωρήσεων κατά τη διάρκεια των 40 χρόνων διζωνικών διαπραγματεύσεων 1977-2017, ενόπλως και παρανόμως κατέχοντες ατιμώρητοι και ανεμπόδιστοι τα εδάφη της μίας εκ των δύο Ζωνών και διά της υπεροπλίας απειλούντες την έτερη Ζώνη, απαιτούν πλέον διά στόματος Ερσίν Τατάρ ως προϋπόθεση για κάθε συνέχιση των διαπραγματεύσεων, να τους δοθεί πρώτα, εκείνο που αταλάντευτα και μεθοδικά εξασφάλιζαν φέτα-φέτα, διά της περιλάλητης «Πολιτικής Ισότητας», με τον Ραούφ Ντενκτάς, τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, τον Ντερβίς Έρογλου και τον Μουσταφά Ακκιντζί τα διαπραγματευτικά θησαυροφυλάκια του Αττίλα:
(α) Την ελληνική αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας δύο κρατών και:
(β) Την αναγνώριση από τον ΟΗΕ, διεθνούς καθεστώτος ισότητας - ισοτιμίας των δύο κρατών.
ΕΚΕΙ και πουθενά αλλού οδηγούν
και η «απ’ εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά» πολιτική των κυβερνώντων
και οι όψιμες υπέρ ΔΔΟ... εκστρατείες των ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ αντιπολιτευομένων.
Αμφότερα πειστικά δείγματα, δυστυχώς,
της κραταιάς ακόμη εθνικής και πολιτικής παρακμής.
Με αναποτελεσματικούς εισέτι τους αντιστεκόμενους και διαφωνούντες.
Λάζ.Α.Μαύρος
Comentários